ولی الله قادری در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری کارگر ایرانی «ایونا»، با اعلام اینکه امروزه در بیرجند ۵ کارخانه بزرگ تولید کاشی و سرامیک فعال است، گفت: این کارخانه ها به نیروهای متخصص، تحصیل کرده و کارآمد نیاز دارند، اما به دلیل آنکه دانشگاه های بیرجند رشته تحصیلی در این زمینه ندارند، شاهد هستیم که نیروهای غیر بومی از دیگر مناطق کشور برای اشتغال، جذب این کارخانه ها می شوند.
وی با اعلام اینکه استان یزد مهد کاشی و سرامیک کشور است، گفت: در هر یک از شهرهای استان یزد چند کارخانه کاشی و سرامیک وجود دارد، اما سؤال این است که در کدامیک از دانشگاه های استان یزد، رشته های مرتبط با کاشی و سرامیک تعریف شده و دانشجو در این زمینه ها تربیت می کنند؟
قادری با تأکید بر اینکه رابطه صنعت و دانشگاه همواره ضعیف بوده و تاوان آن را جوانان جویای کار داده‌اند، گفت: اگر قرار باشد جوانان بیرجندی برای آموزش رشته های مرتبط با کاشی و سرامیک به دانشگاه‌های دیگر نقاط کشور بروند، هزینه تحصیل و اقامت برای آنان گران تمام می شود؛ به ویژه آنکه می بایست هزینه رفت و آمد از محل زندگی تا محل تحصیل را نیز متحمل شوند؛ در صورتی که اگر دانشگاه های بیرجند این رشته ها را آموزش می دادند، مدارک دانشگاهی در این زمینه صادر می‌شد و دانشجویان ناچار نبودند برای تحصیل در زمینه ای که فرصت شغلی آن در شهرشان وجود دارد، به مناطق دیگر بروند.
وی با اعلام اینکه می بایست استان‌هایی مانند یزد یا شهرهای مانند بیرجند که کارخانه های تولید کاشی و سرامیک دارند، در زمینه تحصیلات دانشگاهی نیز مرکزیت داشته باشند، گفت: عقل حکم می کند که دانشگاهها در زمینه ظرفیت اشتغالزایی و تولیدی منطقه به آموزش بپردازند.
دبیر اجرایی خانه کارگر بیرجند افزود: با کمال تاسف شاهد هستیم رشته هایی در دانشگاهها آموزش داده می شود که هیچ کارایی برای منطقه ندارد و دانشجویان پس از آنکه در این رشته ها مدرک کسب می کنند، یا به مشاغل غیر مرتبط و حتی مشاغلی همچون مسافرکشی و دستفروشی می پردازند، یا ناچار می شوند برای به دست آوردن کار مرتبط با مدرک تحصیلی، از شهر خود به مراکز دیگر مهاجرت کنند که همین امر بحران‌های ناشی از تفاوت های فرهنگی و چالش های پس از آن را رقم می زند.
پایان پیام
