طاهره ساعدی (دکترای ارتباطات و فعال رسانه ای در حوزه ایثارگران): نزدیک به یک سال است که از تصویب قانون تبدیل وضعیت ایثارگران در بودجه ۱۴۰۰ و بیش از ۶ ماه از تدوین دستورالعمل اجرایی این قانون می گذرد ولی هنوز تبدیل وضعیت ایثارگران اندر خم یک کوچه است.
ایثارگران خطاب به نمایندگان مجلس، دیوان عدالت اداری، سازمان اداری و استخدامی، بنیاد شهید، ستادکل نیروهای مسلح، دیوان محاسبات و تمام دستگاه های ذیربط و مرتبط با این قانون، می گویند حرف در مورد تبدیل وضعیت کافی است! ابلاغیه بس است! ایثارگران را دارید بی اعتماد می کنید؛ به خودتان، به حرفهای‌تان، به مصوبات‌تان، به وعده وعیدهای‌تان، پس به گفتارتان جامه عمل بپوشانید.
قانون تبدیل وضعیت را تصویب کردید، دستتان درد نکند، که اگر اجرا شده بود، باری از دوش جامعه ایثارگری که امنیت شغلی می خواهند برداشته می شد، اما قانونی که اجرا نشود، قانونی که ضمانت اجرا نداشته باشد، به چه درد می خورد؟ وقتی یک قانونی اجرا نمی‌شود، یعنی یک مشکل اساسی دارد؛ حال چه مشکلی؟ شما که بهتر می دانید، بگویید.
این که همه دست اندرکاران تصویب و اجرا و ناظران حسن اجرا، دائم مصاحبه کنند و بگویند “این قانون باید اجرا شود” و یا تأکید کنند “ایثارگران باید تبدیل وضعیت شوند” که دردی از ایثارگران را دوا نمی کند؛ اگر می خواهید آرامش هدیه بدهید به جامعه ایثارگری، آن را اجرا کنید؛ آن هم تمام و کمال.
ایثارگران در وضعیت سخت و دشواری گرفتار شده اند؛ حتی خیلی از ایثارگران دارند تعدیل و از کار بیکار می شوند! از سوی دیگر برخی شرکت ها از استخدام ایثارگر امتناع می کنند.
قانون تبدیل وضعیت مندرج در بودجه ۱۴۰۰(که اگر اجرا شود بسیار خوب است)، تصویب شده؛ بدون آنکه اعتبار متناسب با آن اختصاص داده یا تضمینی برای اجرا گذاشته شود! سازمان امور اداری و استخدامی در دستورالعمل اجرایی، اعتبار و پست را شرط تبدیل قرارداده است (که باید اینچنین باشد)؛ سازمان ها هم با همین بهانه می گویند نه اعتبار داریم و نه پست؛ بقیه نهادهای اجرایی و ناظر هم از اجرای قانون فقط بخش «وعده» را اجرایی کرده‌اند.
می‌دانید بلاتکلیفی چیست؟ می‌دانید این که هر روز با ترس این که مبادا امروز از کار اخراج شوید، قدم به بیرون بگذارید چیست؟ می‌دانید ناامید کردن و بی اعتمادی چه عواقبی دارد؟
می‌گویید صبر کنند؟ چقدر؟ تا کی؟ یک بار می‌گویید تا یک ماه دیگر درست می‌شود؛ یک بار می‌گویید ۴۵ روز دیگر صبر کنید؛ یک بار می‌گویید جلسه با دیوان عدالت و سازمان اداری و استخدامی و مجلس بوده و ۱۰ تا حداکثر ۱۵ روز دندان بر جگر بگذارید و بعد از طی روزهایی که وعده‌اش را دادید، می‌گویید تا آخر سال!!! بعدش تأکید می کنید در سال های بعد هم قابل اجرا است!!
توصیه می‌کنید شکایت هم نکنند؛ هر چند شکایت هم در حال حاضر برای ایثارگران نه تنها ممکن است نتیجه‌ای نداشته باشد؛ بلکه شاید باعث اخراج هم بشود؛ بنابراین ایثارگران چه کنند با این وضعیت!؟ اصلا آنقدر گاه ضد و نقیض صحبت و یا حرفها تکرار می‌شود، بدون این که کاری انجام شود، که ایثارگران می پرسند، اصلا آیا قرار هست تبدیل وضعیتی صورت گیرد یا این حرفها فقط برای دلخوش کردن است!؟
این که از جامعه چندصد هزار نفری مشمول این قانون چند درصد تبدیل وضعیت شوند و ۱۳۷ دستگاه و نهاد آن را اجرا نکنند، نمی توان گفت قانون اجرا شده است.
ای کاش با یک کار کارشناسی دقیق، این قانون خوب و کاربردی، تصویب می شد؛ کاش آمار دقیق مشمولان این قانون گفته می‌شد؛ ای کاش تمام مناسبات کاری را تعریف و تکلیف یک یک وضعیت‌های کاری را روشن می کردید، تا تمام ایثارگران (و البته دستگاهها!) تکلیف خود را بدانند؛ ای کاش اعتبار لازم را اختصاص می‌دادید، تا جایی برای بهانه گیری نباشد؛ ای کاش تضمینی بر اجرا می‌گذاشتید تا خیال ایثارگران راحت باشد؛ ای کاش…
به هر حال، اگر هدف‌تان از تصویب این قانون، آرامش خاطر جامعه ایثارگری با ایجاد امنیت شغلی بوده است، که حتما همینطور بوده، خدمت‌تان عرض می‌کنیم، نه تنها اینطور که مشاهده می‌شود و آن طور که ایثارگران تأکید می‌کنند محقق نشده است، بلکه باعث ترویج ناامیدی، بی اعتمادی، بلاتکلیفی، سرگردانی، مشکلات روانی، سلب آرامش و حتی بیکاری برخی وابستگان ایثارگران در شرایط سخت و دشوار کنونی شده است.
- نویسنده : طاهره ساعدی
