یک فعال کارگری گفت: فرآیند برقراری بیمه بیکاری در خوش‌بینانه‌ترین حالت کمتر از ۹۰ روز انجام نمی‌شود. فردی که کارش را از دست داده چگونه می‌تواند از پس اجاره خانه و هزینه‌های روزمره بربیاید. کارگر مجبور است چند ماه بدون درآمد، درگیرِ بروکراسیِ سازمان تامین اجتماعی و ادارات کار شود.

از ابتدای سال تاکنون اخبارِ مربوط به اخراج - یا شاید قانونی‌تر است بگوییم‌عدم تمدید قراردادِ - کارگران کم نشیده‌ایم؛ برخی از این اخبار بارها نوشته شده و بعد به درخواست کارگران پاک شده تا شاید همچنان امیدی برای بازگشتِ آن‌ها به کار وجود داشته باشد. روایتهای بسیاری شنیده‌ایم از اعتراضِ منجر به بیکار شدن و بعد تلاش و عذرخواهیِ کارگر از کارفرما که «اشتباه کردیم، اجازه بدهید با همان شرایط سابق به کار برگردیم!»

از زمان ثبت شکایت در اداره کار تا حصول نتیجه معمولا دو تا سه سال طول می‌کشد. فرض کنیم کارگری دو سال پیش که سکه حدود ۶میلیون تومان و دلار حدود ۱۵هزار تومان بود شکایت خود را ثبت کرده و بعد از گذشتن از مسیری طولانی و پُردردسر، امروز که سکه حدود ۱۲میلیون تومان و دلار حدود ۲۶میلیون تومان است به حقوق خود رسیده است. آیا منصفانه است که بگوییم این کارگر به حقوق خود رسیده؟!