هنوز قطار مذاکرات مزدی به اولین ایستگاه خود نرسیده است. در حالیکه باید امسال چانه‌زنی‌های مزدی جاندارتر و محکم‌تر از همیشه باشد، به نظر می‌رسد همه چیز به روزهای آخر سال موکول شده است.

علی خدایی از تاخیر دولت در برگزاری جلسات مزدی انتقاد کرد.

اکبر قربانی خواستار توجه به سبد معیشت در مذاکرات مزدی امسال شد و گفت: در این تورم سنگین، کارگران حال و روز خوبی ندارند.

محمدرضا تاجیک از جلسه مرتب سه‌شنبه‌های کمیته دستمزد خبر داد.

میرعلی شیرافکن گفت: تا سبد معیشت تعیین نشود، بحث از میزان افزایش مزد صحیح نیست.

عیدعلی کریمی می‌گوید: بهبود وضعیت تولید با سیاست‌های افزایش دستمزد هیچ تناسبی ندارد؛ کار کردنِ با حقوق ۶ – ۷ میلیون تومانی در کارخانه به تدریج باعثِ سرخوردگی می‌شود و این سرخوردگی کارگران را از کارخانه‌ها می‌راند.

سبد خوراکی‌ها برابر با دستمزد حداقلی کارگران و فاصله‌ی دستمزد و سبد معیشت، حداقل ۲۰۰ درصد است. در این فضا اگر قرار بر کاهش تورم و مشاهده‌ی نتایج در ابتدای سال بعد است، باید نشانه‌ها در ماه دهم امسال قابل رویت باشد اما بازار نشانه‌ای از «کاهش» ندارد.

عضو کارگری شورایعالی کار گفت: گروه کارگری قبل از محاسبه سبد وارد مذاکره جدی برای دستمزد ۱۴۰۲ نمی‌شود؛ تاکید ما بر این است که باید سبد محاسبه شود.

حسن صادقی گفت: تأکید ما در مورد دستمزد حفظ قدرتِ خرید کارگران و بازنشستگان از طریق معیار قرار دادنِ نرخ سبد معیشتی است که در مذاکراتِ سه جانبه به دست آمده است.

محمدرضا تاجیک بر «لزوم محاسبه‌ی سه‌جانبه‌ی سبد معیشت خانوار» تاکید می‌کند و معتقد است؛ بدون عدد و رقم سبدِ معیشت، مذاکرات مزدی در ریل قانونی نخواهد افتاد.