به گزارش پایگاه خبری کارگر ایرانی «ایونا»، از قرار معلوم داده‌های خروجی مچ بندها به مرکز کنترلی ارسال می‌شود که در آن مکان و حرکات همه کارگران روی یک نمایشگر وسیع به تصویر کشیده می‌شود. به گفته یکی از کارگران شهرداری زنجان؛ این سیاست قرار بوده برای ۸۰ نفر از کارگران در حالی اجرا شود که کارگران حتی در صورت نبود هیچ کاری برای انجام، ناچارا بی‌هدف پرسه بزنند.
به گفته وی؛ اینکه استفاده از GPS نقض حریم خصوصی است یا خیر بحث‌های زیادی به راه انداخته اما معضل کارگران شهرداری زنجان به همینجا ختم نمی‌شود. کارگران می‌خواهند بدانند چرا شهرداری به استفاده از ابزارهای فناوری برای نظارت بر آن‌ها روی آورده است؟ این موضوع نه تنها باعث ترویج برنامه‌هایی برای نظارت بر کارگران می‌شود بلکه یک توهین است.
این کارگر همچنین معتقد است این دستگاه هیچ بهبودی در فعالیت کارگران حاصل نمی‌کند و تنها مبالغ زیادی از بیت‌المال باید هزینه این دستگاه بلااستفاده شود و با این روند اعتماد کارگران به مدیران نیز از بین می‌رود.
یکی دیگر از کارگران شهرداری زنجان گفت: فعلا پاسخی به ما نداده‌اند اما از مدیران شهرداری انتظار داریم به جای مطرح کردن طرح نصب دستگاه‌های ردیاب کمی هم به مشکلات صنفی ما رسیدگی کند.
سیداسماعیل موسوی (سرپرست معاونت خدمات شهری شهرداری زنجان) هدف از پیاده‌سازی این مچ بندها را افزایش کارایی و بهره‌وری کارگران و کاهش هزینه‌های نظارتی اعلام کرده است. هرچند شهردار زنجان پس از واکنش‌های منفی رسانه‌ای محلی و دیگر شهروندان از اقدام خود عقب‌نشینی کرده اما کماکان برخی مسئولان شهری بر اجرای این طرح پافشاری دارند.
- منبع خبر : ایلنا
