برزو روحبخش در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری کارگر ایرانی «ایونا»، در خصوص وضعیت اقتصادی و معیشتی بازنشستگان و به ویژه بازنشستگان کارگری، اظهار داشت: جای تأسف است که امروزه تعداد زیادی از بازنشستگان کارگری، به مشاغلی همچون سرایداری، نگهبانی، پیک موتوری، راننده اسنپ و حتی دستفروشی مشغول هستند.
وی افزود: زندگی بازنشستگان در ایران با زندگی بازنشستگان در دیگر کشورها تفاوت فاحشی دارد؛ در کشورهای اروپایی پیشرفته و نیمه پیشرفته، هرکس که بازنشست می شود، به دوران آسایش، آرامش، تفریح و رسیدن به دل مشغولی هایش وارد می شود، این در حالی است که بازنشستگی در ایران، برای برخی کارگران آغاز دردسرها است.
عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران با اعلام اینکه برخی کارگران شاغل قبل از آنکه بازنشست شوند، در فکر این هستند که هزینه های زندگی را با چه روشی را تامین کنند، گفت: بسیار جای تأسف دارد که یک کارگر پس از ۳۰ سال کار سخت و توان فرسا، با دستمزدی پایین و شرمندگی نزد اعضای خانواده، با ورود به دوران بازنشستگی باز هم باید همان شرمندگی را به خانه ببرد.
وی با اعلام اینکه بازنشستگان ایرانی نیز حق دارند دوران بازنشستگی را با تفریح و نشاط سر کنند گفت: چرا نباید یک بازنشسته ایرانی، در دوران بازنشستگی با همسرش در قالب اردوهای تفریحی به نقاطی برود که تاکنون ندیده است؟
روحبخش با تاکید بر اینکه بازنشستگی می بایست آغاز دوران فراغت و آسایش باشد گفت: یک بازنشسته باید تفریح کند و از امکانات آموزشی بهره مند شود، اما گویا برای برخی کارگران ایرانی، خواه در زمان اشتغال یا بازنشستگی، چیزی به غیر از زحمت و مشقت بار و کار بی پایان وجود ندارد؛ سرنوشت ناراحت کننده ای که به نظر می رسد برای برخی از آنان، تا پای گور کارگر و بازنشسته را دنبال می کند.
وی با اعلام اینکه برخی کارگران به دلیل حقوق های ناچیز و کارهای طاقت فرسا، در تمامی سال های زندگی با شرمندگی به سر می برند گفت: عقب افتادن کرایه خانه و شهریه تحصیل فرزندان، تأمین هزینه خوراک، پوشاک و حداقل ها، زندگی را به کام برخی کارگران تلخ میکند، اما مشاهده می‌کنیم در دوران بازنشستگی نیز به همین دلیل، دغدغه و نگرانی ها وجود دارد و البته چندین برابر می شود.
عضو هیئت مدیره کانون بازنشستگان تهران با ابراز تاسف از اینکه بسیاری از بازنشستگان پس از رسیدن به دوران بازنشستگی فراموش می شوند، گفت: در حالی که بسیاری از بازنشستگان از توان و تجربه قابل توجهی برخوردار هستند، اما هیچکس سراغ آنان نمی‌آید و یادی از آنان نمی کند که لازم است دولت‌ها و مسئولان در این خصوص، در رفتار و کردار خود تجدید نظر کند.
پایان پیام
- نویسنده : کورش شرفشاهی
