طبق آیین نامه تبصره یک ماده ۷ قانون کار، تمام کسانی که به مدتِ ۴ سال در کارهای با ماهیتِ موقت حضور داشتند باید قرارداد کارشان دائم شود.

برای تامین امنیت شغلی و اعاده‌ی قراردادهای دائم کار، نیازی به اصلاح ماده ۷ نیست، می‌توان با صدور تکمله یا بخشنامه‌ای بر این ماه، دست کارفرمایان را برای عقد قراردادهای موقت در کارهای مستتر بست و اجازه نداد با کارگران باسابقه، قرارداد موقت ببندند.

یک فعال کارگری گفت: اگر قانون درست اجرا می‌شد نیروی کار این قدر با مشکل مواجه نبود. بستنِ قرارداد یک ماهه با کارگر توهین به کارگر است. در حالیکه حتی قرارداد اجاره خانه نیز یک‌ساله بسته می‌شود، کارفرمایان با نیروهای ده - بیست ساله‌ی خود قرارداد سه ماهه می‌بندند!

خبرگزاری ایلنا نوشت: عیدعلی کریمی گفت: انتظار داشتیم آیین نامه اجرایی بحث تبدیل وضعیت نیروی کار موقت به نیروی دائمی سال‌ها قبل نوشته شود.

تا مشکلات قانونی و ساختاری برطرف نشود، ده تا کمیته برای امنیت شغلی تشکیل دهند و ده هزار نشست و جلسه بگذارند، هیچ تاثیری در وضعیت زندگی و شغلی کارگران ندارد.

علی خدایی گفت: اینکه در برخی از رسانه موضوع تعیین سقف ۴ سال برای کارهای با ماهیتِ دائم، به گونه‌ای مطرح شده که انگار حتمی و قطعی است درست نیست. کمیته امنیت شغلی اختیار تصمیم‌گیری ندارد بلکه این دولت و نهایتا مجلس است که باید در خصوص این موضوعات تصمیم بگیرد.