یکشنبه، ۱۹ فروردین ماه، برخی از رسانه‌ها از مرگِ خودخواسته‌ی یک جوانِ ۳۲ساله خبر دادند. نامش «ساسان» بود و تا چند ماه پیش به عنوانِ پرستارِ طرحیِ بیمارستانِ امام خمینیِ کرمانشاه، در بخشِ مسمومیت، یعنی همان بخشی که با «خودکشی» در ارتباط است، کار می‌کرد.

یک پرستار بیمارستانی در کرج از شرایط شغلی خود و همکارانش انتقاد کرد.

نماینده جمعی از اعضای کادر سلامت گفت: عدم تأمین مالی، به عنوان مهم‌ترین مانع تحقق برقراریِ فوق‌العاده خاص همواره مطرح بوده است؛ مانعی که البته به نظر می‌رسید با موافقتِ وزارت بهداشت برای تأمینِ منابع آن از محل درآمد اختصاصیِ این وزارتخانه، برداشته شود اما این اتفاق نیفتاد.

شریفی مقدم گفت: در دنیا اختلاف حقوق کادر بیمارستان بین ۱ تا ۳ برابر است اما این اختلاف در ایران صد برابر است و قانون تعرفه‌گذاری قرار بود این اختلاف را کم کند که با این تعرفه‌گذاری، نه تنها این اختلاف کم نمی‌شود بلکه بیشتر هم می‌شود.

«بودجه نداریم» این تنها جمله‌ای است که در پاسخ به مطالباتِ پرستاران داده می‌شود. برای جذب پرستاران و تبدیل وضعیتِ آن‌ها، برقراریِ فوق‌العاده خاص و پرداختِ حقوقشان، از نبود اعتبار لازم صحبت می‌کنند اما در مقابل، هر روز تدبیری برای افزایشِ حقوق پزشکان می‌بینند.