پایگاه خبری کارگر ایرانی «ایونا»/ مبرهن است که اگر اقتدار را از هویت هر کشوری حذف کنیم، هیچ شخصیت سیاسی برای آن باقی نخواهد ماند. بسیاری از کشورها صرفا به دلیل نداشتن همین اقتدار، به مستعمره‌ای برای کشورهای صاحب اقتدار تبدیل شده‌اند. اصولا شالوده تعریف استعمار و استثمار به مفهوم “اقتدار” باز می‌گردد. بنابراین اهمیت این موضوع منجر شده تا کشورها به هر طریق ممکنی حداقل در یک زمینه برای خود اقتدار بیافرینند. در این میان به جهت چهره‌ی خشن جهان و مکر قدرت‌های بزرگ، مشخصا قدرت نظامی و اقتصادی می‌تواند در ایجاد پرستیژ بین‌المللی نقش ایفا کند.
در همین رابطه ایران اسلامی به جهت نوع حکومت انتخابی گاه و بی‌گاه در معرض تهدید قرار گرفته است. به همین دلیل ایجاد یک نوع اقتدار نظامی – امنیتی برای کشور همیشه در اولویت بوده است. ضمن تلاش‌های داخلی برای ایجاد ثبات و اقتدار، تلاش‌های سریالی خارجی جهت بی‌ثبات کردن ایران و نشان دادن فقدان اقتدار نظامی – سیاسی ادامه دار بوده است.
اجیر نمودن عبدالمالک ریگی، از جمله‌ی همین تصمیمات شومی است که بیگانگان برای به خطر انداختن اقتدار و امنیت ایران اتخاذ کرده‌اند. در همین راستا، گروه جندالشیطان در ایران در فاصله‌ی ۴ سال، ۵ بمب‌گذاری انجام داد. حمله به پاسگاه مرزی گدار ناهوک سراوان، قتل ۲۲ تن از مسافران عبوری از محور زابل به زاهدان(حادثه تاسوکی) حملات پراکنده به غیرنظامیان، حمله به اتوبوس حامل نیروهای سپاه پاسداران و کشته شدن ۱۳ نفر در این عملیات تروریستی، گروگانگیری ۱۶ مأمور مرزبانی و قتل ۱۵ تن از آنها، بمب‌گذار در مسجد علی بن ابی‌طالب شهر زاهدان و قتل ۲۷ تن از حاضران و ده‌ها مورد خرابکاری دیگر از مصادیق عملیات تروریستی جندالشیطان با رهبری عبدالمالک ریگی است.
مجموعه‌ی این فعالیت‌های غیر انسانی صرفا با هدف زیر سوال بردن اقتدار نظامی – سیاسی ایران صورت می‌گرفت. این در حالی است که بنابه اخبار موجود آمریکا، اسراییل، عربستان و همچنین ناتو در این عملیاتها حضوری متقن داشتند.
ولی با وجود هزینه‌های گزافی که صورت گرفت، دژخیمان نتوانستند اقتدار جمهوری اسلامی ایران را زیر سوال ببرند. اقتداری که با تلاش‌های سربازان گمنام امام زمان (عج) سرویس‌های امنیتی غربی و منطقه‌ای عاجز شدند. این اقتدار از دو جهت قابل بررسی است؛ یکی اقتدار امنیتی – نظامی و دیگری اقتدار دینی.
در اقتدار امنیتی – نظامی طی تلاش‌های صورت گرفته، حتی فیلم‌هایی از محل اختفا و گذران زندگی ریگی ضبط و پخش شده بود. ریگی هیچگاه فکر نمی‌کرد توان جمهوری اسلامی تا این حد به او نزدیک شده باشد؛ چراکه به اخبار و راهنمایی‌های سرویس‌های اطلاعاتی منطقه و غربی دلخوش بود. ریگی شاید در خواب هم نمی‌دید حین گذر از آسمان ایران، با فرود اجباری هواپیمای ناقلش، به دست عدالت سپرده شود. ریگی با گذرنامه جعلی و سوار بر هواپیمای آمریکایی بویینگ، قصد سفر به بیشکک را داشت که نهایتا سه فروند جنگندهٔ نهاجا که از پایگاه هوایی بندرعباس برخاسته بودند، هواپیما را مجبور به فرود در فرودگاه بندرعباس کردند. طنز ماجرا آنجاست که پرواز ریگی از دبی بوده؛ اما مدعیان امنیت و اقتدار حتی توانایی تشخیص شخصیت مجعول او را نداشته‌اند. با این وصف حین ورود سربازان گمنام امام زمان، آنها مستقیما و بدون ایجاد مزاحمت برای هر مسافر دیگری، سراغ ریگی و همراهان او رفته‌اند! این همان اقتدار مدعی ما است.
در این ماجرا وجه دیگر اقتدار جمهوری اسلامی به انسجام دینی – ملی باز می‌گردد. با وجود چندین مورد بمب‌گذاری، چندین مورد گروگانگیری، قتل انسان‌های بی‌گناه، راه‌بندان و انفجار و ده‌ها حرکت غیر انسانی دیگر، ملت ایران انسجام خود را از دست نداد. قوم بلوچ هیچگاه با این نوع باج‌خواهی همراهی نکرد. این اقتدار مشخصا از اقتدار پیشین با اهمیت‌تر و شیرین‌تر است. از دل چنین جامعه‌ای است که شیردلانی متولد می‌شوند و جان خود را برای حفظ نظام مقدس جمهوری اسلامی فدا می‌کنند.
جا دارد در سالگرد محو این مزدور که برای رسیدن به اهداف شوم خود حاضر بود خون هم‌وطنان بی‌دفاع و مظلومش را بر زمین بریزد، ابراز شادباش کرد. خون ریخته شده شهیدان در کنار همخوانی و همراهی مردم با مسئولان نظام مقدس جمهوری اسلامی، امروز به بار نشسته و در چهلمین سالگرد انقلاب، این نظام را مستحکم‌تر کرده است.
- نویسنده : محسن یاری
