«عدالت مزدی» یک معنا بیشتر ندارد: هر نیروی کاری – چه کارگر ساده و چه مهندسِ متخصص- باید به اندازه‌ای هر ماه حقوق بگیرد که با آن بتواند شرافتمندانه و با آبرو زندگی کند و در خطر سقوط به زیر خط فقر نباشد؛ این اصلِ بدیهی را نمی‌توان با گفتمان‌سازی زیر سوال برد.